Μέσα στην πολλαπλότητα

Ν. Λυγερός

Μέσα στην πολλαπλότητα
βρέθηκαν νοερά
κι άρχισες τη διεύθυνση
της ορχήστρας
που είχες φανταστεί
δίχως καν ν’ αγγίξεις
κάποιο όργανο
κι έτσι έμαθες
ποιο ήταν κουρδισμένο
για να παίξει
τη συνέχεια
και να φτάσει
στα όριά του
για να ξεπεράσει
τον εαυτό του
και να τα δώσει
απολύτως όλα
μετά το πρώτο
άνοιγμα
που πέταξε
έτσι ώστε
να επιτευχθεί
ο στόχος
της μοναδικότητας.

  Ν. Λυγερός, Σ. Ζαμπέλης - Ο χορός της χαράς

https://www.youtube.com/watch?v=0Ukum3bepIo

Μια φωνή

Ν. Λυγερός

Μια φωνή
που άγγιζε
η μουσική
όταν θέλει
ν’ ανταποδώσει
το χάρισμα
κρατάει
μέσα της
λόγια
που θα γίνουν
άσματα
σαν ταξίδια
μακρινά
που δεν ξεχνούν
τον προορισμό
της αναχώρησης
και την άφιξη
του μέλλοντος.

Όταν ακούς

Ν. Λυγερός

Όταν ακούς
τους στίχους σου
που έγραψες
για ιστορίες
των άλλων
με τη μελοποίηση
σ’ αγγίζουν
τα λόγια
με τις νότες
πιο βαθιά
γιατί φωνή
ανθρώπινη
έρχεται
να υποστηρίξει
τη σκέψη
που αγαπά
τους ανθρώπους
του Χρόνου.

Το κρασί και το φιλί

Το κρασί και το φιλί
είναι ηπειρώτικο
γιατί νιώθω μέσα μου
τον αργό ρυθμό
πάνω στο αμπέλι,
που είναι μια σταλιά
αλλά δεν μπορεί
να βγεί από το μυαλό μου
διότι εκεί είδα
την αγάπη για τη γη
που δεν λέει
ποτέ να φύγει
μέχρι να γίνει
εκεί το τσίπουρο
που με τσιμπάει
σαν το φιλί σου
που δεν λυπάται
τη χαρά
που μου δίνει
κάθε φορά
που μ' αγγίζει
για να παραμείνω
ζωντανός
ανάμεσα στους νεκρούς.

Πιάσε το φιλί

Ν. Λυγερός

Πιάσε το φιλί
ακόμα και με το χέρι
αν τολμήσεις
να κοιτάξεις
το μέτωπο
που συνεχώς
σε σκέφτεται
για να ζήσει
ακόμα και στον θάνατο,
αλλιώς γύρνα
το κεφάλι σου
γλυκά
και πάρε το
με το στόμα
για να γίνει
χαμόγελο
του εραστή
που άντεξε
την άμυνα
του θηλυκού
που θέλει
να γίνει
μόνο ό,τι
θέλει
δίχως να ξέρει
τι θέλει
για να μπορεί.

Το παράδοξο της ηδονής

Ν. Λυγερός

Ενώ η νοημοσύνη θεωρείται ως το μοναδικό εργαλείο που διαθέτει ο άνθρωπος για να μετρήσει τη δυστυχία του, μπορούμε μέσω του παραδόξου της ηδονής να δείξουμε ότι το ίδιο ισχύει και για την ευτυχία. Συνεπώς το εργαλείο είναι ανεξάρτητο από αυτές τις έννοιες. Όπως το επισήμανε ο John Stuart Mill , θα ήταν παράδοξο να υποθέσουμε ότι η εκτίμηση των ηδονών εξαρτάται αποκλειστικά από την ποσότητά τους, ενώ για την εκτίμηση των άλλων πραγμάτων λαμβάνεται υπ' όψιν τόσο η ποιότητα όσο και η ποσότητα. Παρ' όλες τις προσπάθειες των ατόμων να προωθήσουν την αρετή της ηδονής και όχι την ηδονή της αρετής, ελάχιστοι άνθρωποι θα συμφωνούσαν να μεταβληθούν σε κατώτερης τάξης ζώα, προκειμένου να καρπωθούν πλήρως ζωώδεις ηδονές. Με άλλα λόγια, ακόμα και το θέμα της ηδονής που θεωρούμε ότι συσχετίζεται μόνο με τα βασικά ένστικτα, επηρεάζεται από τη νοητική μας αντίληψη. Ακόμα και αν αντιλαμβανόμαστε ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε περισσότερη ηδονή μέσα σ' ένα απλοϊκό πλαίσιο, το ίδιο το εργαλείο δηλαδή ο εγκέφαλός μας και η νοημοσύνη μας μάς οδηγεί στη ριζοσπαστική και κατά κάποιο τρόπο παράδοξη απόφαση της απόρριψης της απόλυτης ηδονής. Ενώ από τη μια πλευρά, η ηδονή θεωρείται ως ένας κοινός στόχος για τους ανθρώπους, από την άλλη πλευρά, η νοημοσύνη βάζει ένα νοητικό όριο τουλάχιστο μέσα σε ένα διαχρονικό πλαίσιο. Στιγμιαία, η ηδονή μπορεί να αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο πράξης, μόνο που δεν αντέχει την πάροδο του χρόνου. Δεν μπορούμε λοιπόν να την ενσωματώσουμε μέσα σ' ένα καθαρά αξιολογικό πεδίο. Και βλέπουμε ότι δεν είναι ένα αποκλειστικό στοιχείο της ανθρώπινης νοημοσύνης. Δεν υπάρχει ένα σύστημα αρχών που παραμένει αμετάβλητο διαχρονικά. Ακόμα και τα αξιώματα τα αποκτούμε μέσω της νοητικής εμπειρίας του κόσμου. Αυτό ισχύει βέβαια και για τη διδασκαλία του ωφελιμισμού. Διότι παρ' όλο το πεδίο δράσης του, η νοημοσύνη είναι το εγγενές κριτήριο που διαχωρίζει τις αρχές και δημιουργεί τις αξίες. Δεν βρισκόμαστε σε μια μάχη μεταξύ Απόλλωνος και Διόνυσου όπου η επιλογή του χαρακτήρα θα ήταν υποκειμενική. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει νεκρή ζώνη, ούτε καν σύνορα. Τα όρια είναι δυναμικά και εξελίσσονται συνεχώς. Συνεπώς η έννοια του πολλαπλού άτλαντος μάς επιτρέπει να διαχειριστούμε αποτελεσματικά την πολλαπλότητα της ανθρώπινης νοοτροπίας και ηθικής. Διότι δεν υπάρχουν a priori αρχές που να καθορίζουν την εξέλιξή μας. Ενώ η νοημοσύνη ερμηνεύεται ως ένα ευάλωτο σημείο της συνείδησής μας, η πραγματικότητα της δράσης της διευκρινίζει ότι όντως λειτουργεί ως ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του ανθρώπου. Επιπλέον συνδυάζεται με το νοητικό σχήμα που ανέδειξε ο Arthur Schopenhauer δηλαδή με την ιδέα ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, όχι όμως και να θέλουμε ό,τι θέλουμε. Η εκτίμηση της ηδονής παραμένει εγκεφαλική. Ανήκει, θέλουμε δεν θέλουμε, στη νοόσφαιρά μας και κατά συνέπεια δεν μπορεί ν' αποτελέσει έναν ανεξάρτητο στόχο. Δεν έχουμε την ευτυχία της δυστυχίας, ούτε τη δυστυχία της ευτυχίας, έχουμε μόνο τη νοημοσύνη μας.

Το διπλό χάδι

Ν. Λυγερός

Το διπλό χάδι
είναι σπάνιο
διότι θέλει
εμπιστοσύνη
και αγάπη
αλλιώς οι αισθήσεις
δεν γίνονται ποτέ
συναίσθημα
που επιτρέπει
στην συγκράτηση
να πετύχει
το διπλό στόχο
της χαράς
και της μεταχαράς
την ίδια στιγμή
γιατί το ταυτόχρονο
είναι σεβασμός στο χρόνο.

Πιο γλυκό από το μέλι

Ν. Λυγερός

Πιο γλυκό από το μέλι
γράφει το Άσμα Ασμάτων,
το περιγράφουν τα αγγεία
της Αρχαιότητας
το ζωγράφισε ο Rodin
και το μόνο που προσπάθησες
είναι να το απαγορεύσεις
ως αυταρχική κοινωνία
που δεν θέλει τίποτα
εκτός από το κενό
διότι δεν ξέρεις
τι είναι η ουσία της ζωής
αφού σου αρκεί
η ύπαρξη ατόμων
μέσα στο άχρονο παρόν
ενώ οι άνθρωποι
θέλουν ν’ απολαύσουν
το δώρο του Χρόνου
μέσα στην Ανθρωπότητα.

Η αγάπη του πάθους

Ν. Λυγερός

Η αγάπη του πάθους
δεν είναι άμεσα κατανοητή
αν δεν έχεις ζήσει
όλη τη νύχτα
με ανοιχτά τα μάτια
για να μην ξεχάσεις
κανένα από τ' αστέρια
και να έρχεται το πρωί
με το φως του ήλιου
και να μπορείς
να βλέπεις πια
μόνο και μόνο τον άλλο
που μοιράστηκε
τ' άστρα με το στόμα του
για να μη διψάς πια
ενώ οι άλλοι
βλέπουν μόνο ένα ζευγάρι
που δεν παρακολουθεί
καμιά κοινωνία
αλλά ζει ελεύθερο
μέσα στο Χρόνο
και την Ανθρωπότητα
γι' αυτό αν δεν το δεις
ποτέ δεν θα καταλάβεις
την αντίσταση της αγάπης
και τη θυσία του πάθους
που δεν περιμένουν τίποτα
γιατί τα έδωσαν όλα
στον άνθρωπο τους.

Δύο στάλες αγάπης

Ν. Λυγερός

Δύο στάλες αγάπης
και να έχεις μόνο
μπορείς να νιώσεις
πως είναι τα πράγματα
όταν βρίσκεις
τα πάντα
εκεί που ξέρεις
διότι περιμένουν
το άγγιγμα
το δικό σου
για να ζωντανέψουν
κι αν είναι
για να πεθάνουν
αρκεί να είναι
μαζί σου
στο νησί
το λευκό
που βλέπει
το απέραντο
γαλάζιο.

Πιο δυνατό από την αγάπη μου για σένα

Ν. Λυγερός

Πιο δυνατό από την αγάπη μου για σένα,
δεν βλέπω παρά το γαλάζιο τ’ ουρανού
κι εκείνο της έναστρης θάλασσας
διότι τίποτε άλλο δεν μπορεί
να υποφέρει τον πόνο του άλλου
εάν δεν είναι το πρόσωπό μου
που θά ’κανε τα πάντα για σένα
διότι δεν θά ’τανε τίποτε δίχως εσένα
σ’ έναν κόσμο γκρίζο
και τόσο μίζερο
μέσα στις πεθαμένες αγάπες.

Ντουέτο για γυναίκα μόνη

Ν. Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Υπό ένα βλέμμα άλλο, εκείνη θα μπορούσε να είναι άσχημη
μα η καλλιτέχνις είχε αλλιώς αποφασίσει.
Το μουσικό όργανο δεν προσπάθησε να κρύψει
τη γύμνια τούτη που έγινε γυναίκα, τη γύμνια τούτη που έγινε μάνα.
Αρκείτο να τη συνοδεύει σιωπηλά
στην εργασία της την πιο ουσιώδη και την πιο καθημερινή
την ευημερία των μικρών ανθρώπων.

Η γυναίκα που άκουγε τα λουλούδια

Ν. Λυγερός

Το βράδυ
όταν κοιμόντουσαν όλοι
η μικρή γυναίκα
άκουγε τα λουλούδια
να μεγαλώνουν.
Μέσα στη σιωπή
o ήχος της ζωής
της έσπαζε τη μύτη της
με το άρωμα του χρόνου.
Και τώρα,
μετά από τόσα χρόνια
η γυναίκα που άκουγε τα λουλούδια
θυμόταν όχι μόνο τον κήπο
αλλά και το μικρό θόρυβο
των πετάλων που έτρεχαν
δίχως να αφήσουν ίχνη
παρά μόνο στην καρδιά της.

Η γυναίκα με το λευκό καπέλο

Ν. Λυγερός

Κάτω από τον άνεμο,
που άγγιζε μ’αγάπη
το λευκό καπέλο
μίλησε για το αρχαίο θέατρο
η γυναίκα που δεν έλεγε
την υπερβολή αλλά το πάθος
για τις αθάνατες στιγμές.
Δεν έκλεισε τα μάτια
για να δει τον ορίζοντα
που έκρυβε το γαλάζιο πάνω από την ώχρα
του τελευταίου πινέλου.
Κι εσύ που το διάβασες
το κείμενο της αναμονής
τι κατάλαβες;
Μα τώρα ξέρεις.

Κάθετος έρωτας

Ν. Λυγερός

Δεν ξέρεις πότε αρχίζει ο έρωτας.
Με ποια κίνηση, με ποια σιωπή.
Ένα αναμμένο κερί, ένα κομμάτι μουσικής.
Δεν ξέρεις πότε γίνεται.
Ξέρεις όμως πότε έγινε.
Θαρρείς πως ο έρωτας δεν είναι του παρόντος.
Ανήκει μόνο στο παρελθόν και στο μέλλον.
Είναι και αυτός κομμάτι της ανθρωπότητας.
Κομμάτι που πληγώνει η κοινωνία
αλλά που δεν το αγγίζει.
Έτσι και το κομμάτι χορού
έγινε κάθετος έρωτας.
Έτσι νιώθεις πως η στιγμή
είναι κομμάτι αθανασίας.
Δεν υπάρχουν πια κορμιά.
Μόνο σώμα.
Ταλάντωση.
Συντονισμός.
Το πάθος γίνεται πόθος.
Δεν υπάρχουν πια χάδια.
Δεν υπάρχουν πια επιφάνειες.
Μόνο αγάπη.
Μόνο βάθος.
Δεν λατρεύεις.
Ζεις.
Διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Εκείνη τη στιγμή, ο κόσμος είναι ένας.
Δίχως αρχή, δίχως τέλος.
Μετέωρος.
Έτσι είναι ο κάθετος έρωτας.
Μια σπάνια συνάντηση
του βάθους με το μετέωρο.

Αρματωμένοι χοροί

Ν. Λυγερός

Αρματωμένοι χοροί
πρέπει να θυμάσαι
για να μη χορεύεις
με τα ψεύτικα ρούχα
και τις κενές μπότες
αλλιώς εκφυλίζεις
την παράδοσή μας
επειδή πιστεύεις
ότι έχει κάποιο νόημα
να κινείσαι σαν κούκλα
ενός κουκλοθέατρου
όπου δεν ξέρεις πια
ποιος τραβάει τα σχοινιά
γιατί έχεις χρόνο
που κάνεις τα ίδια
χωρίς να συνειδητοποιήσεις
ότι κανείς πια
δεν σε πιστεύει
την ώρα της παράστασης
γιατί δεν είσαι
παρά μόνο ένα θέαμα
κακόγουστο
δίχως νόημα
για τον Ελληνισμό.

Χορός χωρίς σπαθιά

Ν. Λυγερός

Ποιος ήξερε πως
όταν χόρευες χωρίς σπαθιά
θυμόσουνα ακόμα
εκείνη την αόρατη μάχη
που έδωσαν οι πρόγονοί σου
για να παραμείνεις ελεύθερη;
Κανείς πια δεν το πρόσεχε
εκτός από εκείνο τον άγνωστο
που γνώριζε τα ίχνη του δράκου
που δεν έπαψε να προστατεύει
την ελευθερία των βουνών.

Ο χορός του αίματός μας

Ν. Λυγερός

Κάπου στην κατεχόμενη Ελλάδα 

Αννούλα

Και τώρα τι κάνουμε; ( Δυνατά )

Σούσα

Αννούλα, θα μας κάψεις, μη μιλάς τόσο δυνατά!

Νένα

Έχει δίκιο η Σούσα, πάψε επιτέλους!

Αννούλα

Συγγνώμη, τα 'χω χαμένα.

Σούσα

Το κορμί μας μπορεί να τρέμει, μα η ψυχή μας δεν λυγά.

Αννούλα

Πώς βρεθήκαμε 'δω;

Νένα

Κι οι άντρες μας, πού να 'ναι άραγε;

Σούσα

Αφού δεν ήρθαν να μας πάρουν, θέλει να πει... ( Ήσυχα )

Αννούλα

Όχι, δεν μπορεί! ( Δυνατά και παθητικά )

Σούσα

Προσοχή, άκουσα έναν θόρυβο. ( Σιγανά )

Νένα

Δεν ακούω τίποτα.

Θόρυβος

Σούσα

Αυτός είναι: ο θάνατος με τ' ασκέρια του.

Αννούλα

Και τώρα τι θ' απογίνουμε;

Σούσα

Νένα, δως μου το μαχαίρι σου!

Νένα

Τι θα το κάνεις; ( Δεν το δίνει) 

Αννούλα

Πάρε το δικό μου! 

Η Σούσα πιάνει το μαχαίρι και χαράζει μια κόκκινη γραμμή στην παλάμη της. 

Σούσα

Κάνετε όλες το ίδιο!

Νένα

Μα γιατί;

Σούσα

Θα χορέψουμε με το αίμα μας. Η καθεμιά θα νιώσει το αίμα της αλληνής...

Αννούλα

Έτσι, αν απομείνει μία, όλες οι άλλες θα ζήσουνε μαζί της.

Περιοχή συνημμένων

Προβολή βίντεο YouTube Ν. Λυγερός, Σ. Ζαμπέλης - Εσύ που χορεύεις

https://www.youtube.com/watch?v=TPFEti-y1BA

Εσύ που χορεύεις

Ν. Λυγερός

Εσύ που χορεύεις
μόλις ακούς
τις πρώτες πενιές
λες κι είσαι
σ' ένα παλιό καφενείο
κοντά στην εκκλησία
τι έχεις να μας πεις
τώρα που πέθανε
κάθε μουσικός
που ήξερες
γιατί κανείς πια
δεν θέλει ν' ακούσει
ούτε μπουζούκι
ούτε μπαγλαμά
γιατί τώρα πια
δεν υπάρχουν
οι παλιοί ρεμπέτες
που ήξεραν
για τη Σωτηρία Μπέλλου
και δεν περίμεναν
τα χρυσά τσόκαρα
και τις γυμνόστηθες
φωνές του κώλου
ν' ανοίξουν
τα αφτιά τους
για ν' ακούσουν
επιτέλους
τη μουσική
της πατρίδας μας.

Θέλω κι εγώ να χορέψω

Ν. Λυγερός

Γιατί να μην έχω το δικαίωμα να χορέψω;
Επειδή η κοινωνία θεωρεί
ότι δεν είναι σωστό για τα παιδιά;
Τόσους αιώνες ο χορός
ήταν η μνήμη της κίνησης
τα πρώτα βήματα της ανθρωπιάς.
Γιατί τώρα δεν μ’ αφήνουν
να χορέψω ελεύθερα;

Κάποτε ο Noureïev κι ο Béjart
δεν ήταν παιδιά κι αυτοί;

Ο χορός της χαράς

Ν. Λυγερός

Σε βλέπω να χορεύεις
με το ζαγορίσιο τρόπο σου
και νιώθω τη χαρά σου
λες και θυμάσαι κι εσύ
όλους τους αγώνες
που δώσαμε τότε
για να ζήσουμε κι εμείς
ελεύθεροι ή νεκροί
αλλά ποτέ πια σκλάβοι
γι’ αυτό χτυπώ με ρυθμό
τα δυο μου χέρια
για να δεις τρυφερά
το πάθος της μνήμης.

Η χειρονομία

Ν. Λυγερός

Η χειρονομία
είναι περιπλοκότερη
από την κίνηση
γιατί ακολουθεί
μια νομολογία
κι είναι πριν
την πράξη
στην ουσία
επιλέγει
τον τρόπο
κι αν αυτό γίνει
τότε γεννιέται
και η πράξη
που αλλάζει
τα δεδομένα
ως κίνηση
μη αναστρέψιμη
αυτό βλέπεις
με τον διευθυντή
της ορχήστρας
όταν αυτή
ακολουθεί
την ακολουθία
της ενέργειάς του.

Δύο ακατανόητοι

Ν. Λυγερός

Δύο ακατανόητοι
όταν είναι μαζί
μπορούν να κάνουν
το κατανοητό
σε όλους
λόγω συμπληρωματικότητας
αφού νοιώθουν
και οι δύο
ο ένας τον άλλο
για να παράγουν
τη διαφορετικότητα
που θα ξαφνιάσει
έτσι ο ποιητής
κι ο μουσικός
ως σκηνοθέτης
και διευθυντής
μιας ορχήστρας
που βλέπει
και ακούει
τις οδηγίες
ως συμβουλές
διδασκαλίας
κι όχι εντολές
που επιβλήθηκαν.

Θέλω να σκεφτείς

Ν. Λυγερός

Θέλω να σκεφτείς
τουλάχιστον μια φορά
πως για να διατηρηθεί
η μνημοσύνη,
η Ανθρωπότητα
την πιο σκληρή πέτρα
που βρήκε
για να μη χαθεί
είναι αιφνιδιαστικά
ο ανθρώπινος εγκέφαλος
που μέσω νοημοσύνης
και προφορικής παράδοσης
κατάφερε να κρατήσει
τα νοητικά σχήματα
του παρελθόντος
με τη μνήμη μέλλοντος
που όχι μόνο
θυμάται
αλλά δεν ξεχνά
για να προσφέρει
στους επόμενους
το μοναδικό έργο
των προηγούμενων.

Στα Μαθηματικά

Ν. Λυγερός

Στα Μαθηματικά
ακούμε πάντα
τη μουσική της σιωπής
γιατί κανένα όργανο
δεν παίζει
για να δεις τον ήχο
έτσι πρέπει
να μάθεις
να ακούς
τη σιωπή
και τότε θα δεις
το θαύμα
των πολυτόπων
να δένει
με τις πλεξούδες
και τους κόμβους
μιας υπερδομής
που δεν είχες
φανταστεί
ούτε στα όνειρά σου
γιατί άνηκε
μόνο και μόνο
στο όραμα
της Ανθρωπότητας.

Αν φοβάσαι την καταστροφή

Ν. Λυγερός

Αν φοβάσαι την καταστροφή
είναι απλώς γιατί
δεν ξέρεις
ότι ήταν
ο θόρυβος
που έκαναν
οι μουσικοί
για να προετοιμάσουν
το ακροατήριο
για την τελευταία
στροφή του ποιήματος
για να πουν
το τέλος
για ν’ αρχίσει
άλλο κομμάτι
έτσι εκεί
που ακούς
τον θόρυβο
που σε τρομάζει
ακούμε
το σύνθημα
που μας προειδοποιεί
για το μέλλον
με το τέλος
του παρελθόντος.

~~~~~

EAM:

καταστροφή, τέλος, κατάληξη· επιστροφή μιας χορδής που δονείται στην αρχική θέση της [τον άξονά της]· Δημ., LSJ.
Αριστοτέλ. Προβλ. (XIX, 39): "των μεν άλλων συμφωνιών ατελείς αι θατέρου καταστροφαί εισιν" (ως προς τις άλλες συμφωνίες οι καταλήξεις του ενός από τα στοιχεία των είναι ατελείωτες).Καταστροφή: τέλος, κατάληξη· επιστροφή μιας χορδής που δονείται στην αρχική θέση της [τον άξονά της]· Δημ., LSJ.Αριστοτέλ. Προβλ. (XIX, 39): "των μεν άλλων συμφωνιών ατελείς αι θατέρου καταστροφαί εισιν" (ως προς τις άλλες συμφωνίες οι καταλήξεις του ενός από τα στοιχεία των είναι ατελείωτες). Καταστροφή: τέλος, κατάληξη· επιστροφή μιας χορδής που δονείται στην αρχική θέση της [τον άξονά της]· Δημ., LSJ.Αριστοτέλ. Προβλ. (XIX, 39): "των μεν άλλων συμφωνιών ατελείς αι θατέρου καταστροφαί εισιν" (ως προς τις άλλες συμφωνίες οι καταλήξεις του ενός από τα στοιχεία των είναι ατελείωτες).

Πρέπει να νικήσεις

Ν. Λυγερός

Πρέπει να νικήσεις
το θόρυβο της εποχής σου
για ν’ ακούσεις επιτέλους
τον μυστικό κώδικα
της μουσικής
που εκπέμπει
η Ανθρωπότητα
εδώ και αιώνες
αφού είμαστε
ουσιαστικοί
για την αλυσίδα της
λόγω του έργου
που παράγουμε
αφού αυτό
είναι μοναδικό
γι’ αυτό δώσε
φωνή στο ποίημα
για να υπάρξει
η Αναγέννηση
ενώ οι βάρβαροι
πιστεύουν
ότι τελείωσε
η παράσταση
του πολιτισμού.

Η Αναγέννηση

Ν. Λυγερός

Η Αναγέννηση
του Διόνυσου
έγινε γιατί
στην Αρχαιότητα
είχαν ξεχάσει
πόσο παλιός
θεός ήταν
αφού υπήρχε
ήδη στις Μυκήνες
και στον πολιτισμό
αιώνες πριν
έτσι με τις πινακίδες
που διαβάσαμε
στον εικοστό αιώνα
βρήκαμε περισσότερα
απ’ όσα ήξεραν
οι Αρχαίοι μας
γι’ αυτό μην ξεχνάς
πόσο γρήγορα
η λήθη
λειτουργεί
και πόσο δύσκολα
επαναφέρεται
η μνημοσύνη.

Ντουέτο Ν. Λυγερού - Σ. Ζαμπέλη: "Ο μυστικός κώδικας της μουσικής". Πολυχώρος "Αίτιον", Αθήνα 

 https://www.youtube.com/watch?v=rUr3JuJ-S5E

 

...

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Ο μυστικός κώδικας της μουσικής". 

Πολυχώρος "Αίτιον", Τζιραίων 10 - Μετρό Ακρόπολη. Αθήνα.

Δευτέρα 04 Μαΐου 2015, ώρα: 20.00

(forrás: http://www.lygeros.org/Talks/20150504_athens.jpg)